فصد و حجامت در ادب فارسی

زمینه و هدف: طب سنتی و از جمله حجامت یکی از روش های بکار گرفته شده در معالجه برخی از بیماری ها در ایران و بسیاری از کشورهای جهان است. ما در این مقاله تنها حجامت را از دیدگاه شاعران فارسی زبان ارزیابی و بررسی می کنیم و به هیچ وجه از حسن و زیان این روش درمانی سخنی به میان نمی آوریم. بررسی زوایای مختلف علمی آن تنها از عهده صاحب نظران علوم پزشکی برمی آید، اما بررسی آن از دیدگاه ادبی نیز قابل توجه است. امروزه برخی حجامت را یک روش سنتی و کارآمد برای درمان برخی بیماری ها پذیرفته اند، اما برخی پزشکان به دلایل گوناگون مخالف حجامت هستند. به هر حال هدف نهایی این تحقیق انعکاس دیدگاه ادبا و شعرای فارسی زبان درباره حجامت است. بررسی دیدگاه شاعران کهن ایرانی در باره حجامت بسیار قابل توجه است. تاکنون درباره حجامت مقالات متعددی نوشته و منتشر گردیده است، اما بررسی آن از دیدگاه شاعران کهن تا کنون سابقه نداشته است. روش: روش تحقیق ما بدین صورت است که به دیوان شاعران مطرح کهن مراجعه و ابیات مربوط به حجامت و فصد را یادداشت و به تحلیل آن ها پرداخته ایم. نتیجه گیری: تا آنجا که بررسی ما نشان می دهد، اغلب شعرا و ادبای فارسی زبان (و گاه عرب زبان) که از حجامت و فصد سخنی به میان آورده اند، آن را یک شیوه درمانی کارآمد و لازم الاجرا در درمان برخی از بیماری ها دانسته اند. ارزیابی چگونگی نگرش شاعران به مقوله حجامت می تواند فتح بابی برای متخصصین این امر باشد، چون بسیاری از علوم مدرن، بر اساس نظریه ادبا و دانشمندان کهن علم سنتی پایه ریزی می شود. در واقع کتاب قانون و شفای ابوعلی سینا و ذخیره خوارزمی و کتب علمی دیگر که هر کدام منبع ارزشمند و مهمی هستند، هنوز هم برای علم مدرن جایگاه و کارایی خود را حفظ کرده اند.